Beogradska filharmonija saopštila je da je 29. avgusta preminuo dirigent Gabrijel Felc.
Saopštenje prenosimo u celosti:
Sa ogormnom tugom i bolom u srcu, Beogradska filharmonija obaveštava kolege, filharmonijsku publiku i srpsku javnost da je Gabrijel Felc iznenada preminuo 29. avgusta 2025. godine u Univerzitetskoj bolnici u Esenu. Prerani odlazak voljenog i dugogodišnjeg šefa-dirigenta, ogroman je gubitak ne samo za Beogradsku filharmoniju, već i za celokupnu srpsku kulturu.
Za samo 54 godine života, Gabrijel Felc je ostavio neizbrisiv trag na svetskoj sceni kao jedan od najistaknutijih nemačkih dirigenata, sa svestranom karijerom u operskom i simfonijskom repertoaru. Od 2001. do 2005. godine, bio je generalni muzički direktor u Altenburg-Geri, a od 2004. do 2013. godine generalni muzički direktor Štutgartske filharmonije. Generalni muzički direktor Dortmundske opere i šef-dirigent Filharmonije u Dortmundu, bio je od sezone 2013/14 pa sve do 2024/25, a 2024. je preuzeo ulogu muzičkog direktora u Kilu.
Na čelo naše Beogradske filharmonije, Felc je stao 2017. godine na oduševljenje muzičara i svih kolega koji su odmah stekli ne samo muzičkog lidera, već bliskog prijatelja i saborca. Felc je sa našim orkestrom brzo počeo da niže mnogobrojne uspehe koje je kratko slavio, hitro osmišljavajući još veće i izazovnije, sa istom žustrinom i upornošću sa kojom se zalagao i borio za orkestar Beogradske filharmonije u njenim teškim momentima.
Čim je stupio na čelo orkestra, iz poštovanja prema kolegama i celokupnoj srpskoj kulturi, Felc je odmah krenuo da uči srpski jezik i tako osvojio srca svih građana ove zemlje i postao miljenikom domaćih medija sa kojima je insistirao da razgovara na srpskom. Pored Filharmonije, obožavao je Beograd, srpsku umetnost i kulturu koju je upijao. Felc se svakom koncertu radovao kao dete, tokom nastupa bi se pretvarao u superheroja pružajući publici neponovljivo ushićenje, a na kraju skromno primao čestitke ostavivši celog sebe na sceni.
Sa Gabrijelom Felcom je orkestar Beogradske filharmonije stupio u savim novu razvojnu etapu. On se upisao u njenu stogodišnju istoriju kao jedan od najuspešnijih i najvažnijih šefova-dirigenata. Sa Felcom je Filharmonija postala deo svetskog ranga orkestara “teške kategorije”, drastično proširivši njen repertoar i značajno uticajući na podizanje nivoa izvođačkog kvaliteta do same izuzetnosti.
Ali više od svega, Gabrijel je pružao neponovljivu radost sviranja uprkos “nemačkoj” discipline. Bio je spiritus movens filharmoničara, njihov čvrsti oslonac i sinonim za sigurnost i poverenje. Ceneći njegovu ljubav, nesebičnost i predanost, filharmonijska publika ga je bukvalno obožavala i to mu je intenzivno pokazivala. Puno puta, Gabrijel je ponosno isticao kako Beograd ima vrstan orkestar na svetskom nivou i najbolju publiku na svetu.
Sa Felcom je Beogradska filharmonija prvi put zasvriala na otvorenom, izvodila opere na koncertnoj sceni, pravila posebne muzičke razgovore, predstavljala nove muzičke trendove savremene muzike. Neprikosnoveni erudita, Felc je bio dirigent ogromnih dometa i velikih ideja kroz koje se istinski divio opusu kompozitora poput Betovena, Bramsa, Bruknera, Malera, Vagnera, Štrausa, Rahmanjinova…
Tako je u svojoj Beogradskoj filharmoniji našao idealnog partnera za probijanje uvreženih normi, dosežući najveće visine kroz brojne maratonske poduhvate. Kao zajednički šef-dirigent, spojio je Dortmundsku i Beogradsku filharmoniju u izvođenju “Betoven maratona”, odnosno svih devet simfonija u istom danu, uz jedinstvenu “Odu radosti” koja je spojila ne samo ova dva ansambla već dve kulture kroz snažnu evropsku poruku poslatu na koncertnim maratonima u Dortmundu i Novom Sadu 2022. godine.
Nakon ovog, uslediće nezaboravni Bramsov i Mocart maraton na Kolarcu, ali niko nije mogao da pretpostavi da će trijumf Rahmanjinov maratona ovog juna 2025. u Dortmundu, povodom koga je ponovo spojio Dortmundsku i Beogradsku filharmoniju, biti poslednje životno delo ovog velikog dirigenta.
Dragi naš Gabrijele, trebaće nam mnogo snage da prihvatimo tvoj odlazak, ali ono što si nam dao ostaće zauvek u našoj muzici. Od tebe smo dobili novu perpsektivu, čvrsto samopouzdanje za čije trajanje ćemo se boriti, i beskrajno mnogo ljubavi koja će nas grejati u svakoj noti. Zauvek ćemo imati naša “Zvona”, našu “Tosku”, našu “Eroiku”, Brukenrovu Sedmu, bukvalno svakog Malera koji smo izveli… Iako konačan, taj spisak je ogroman i večan.
Dragi naš maestro, prijatelju naš, Beogradska filharmonije ti salutira.
Addio, grande Gabriel
p.s. Vidimo se na “korekturi”
