Kada se pomene ime Sida Bareta, pevača, gitariste i osnivača Pink Floyda, poštovaoci njegovog stvaralaštva često pomišljaju na njegovu mentalnu bolest i nagli nestanak sa scene.
Takođe, retko se razmišlja o Baretu kao umetniku posle odlaska iz benda: tu se prvenstveno misli na njegova dva potcenjena solo albuma, kao i njegov slikarski rad, umetnost sa kojom je započeo karijeru i kojoj se vratio i ostao u njoj poslednjih trideset godina svog života.
Ako bi Baretu bila dozvoljena neka druga uloga osim “ludog dijamanta” (uloga koju su mu dodelile njegove bivše kolege iz benda), onda bi ona uključivala daleko više njegovih radova u kolekcijama galerija i na izložbama. Ovo se ne može reći za svakog poznatog muzičara koji se usput bavi slikarstvom.
Za Bareta, slikarska umetnost nije bila hobi i postojala je pre muzike. Tokom svojih studentskih dana na Cambridgeshire College of Arts and Technology upoznao je Dejvida Gilmora. Iz Kembridža se preselio na Camberwell College of Arts u Londonu i počeo da stvara i izlaže prve studentske radove.
Baretovi radovi “pokazuju neke prednosti obuke u umetničkoj školi”, napisao je recenzent izložbe iz 1964. godine. “On se već iskazao kao osetljiv korisnik uljanih boja, koji mudro ograničava svoju paletu kako bi dobio bogatstvo i punoću”.
Baret je iskazao neverovatan talenat u ranim danima kada je akvarel u pitanju – dovoljno je pogledati, na primer, impresivnu mrtvu prirodu narandžastih dalija, prodatu na aukciji 2021. godine koju je umetnik naslikao kada je imao 15 godina.
Njegovo školovanje dalo mu je samopouzdanje da pobegne od formalizma tokom ovog perioda i eksperimentiše sa različitim stilovima i temama, od uznemirujućih primitivističkih lavova, do šupljih očiju na portretu devojke u Munkovom stilu.
Baretov prvi studentski period završio se sredinom šezdesetih, kada su Pink Floyd uzleteli, a Sid (tadašnji menadžer Endru King je kasnije napisao) “postao tekstopisac preko noći”.
Po završetku čarolije sa grupom Pink Floyd i okončanju kratke solo karijere, Baret se vratio u Kembridž sa svojom majkom 1978. godine, odrekao se nadimka “Sid” i ponovo počeo da slika kao Rodžer Baret, izbegavajući da govori o svojoj muzičkoj prošlosti.
Od tada, pa do svoje smrti (7. jula 2006.), radio je u više slikarskih stilova i tehnika, stvarajući upečatljive apstrakcije i pejzaže, čak praveći i dizajn nameštaja.
Baret je spalio dosta svojih radova, ali su mnogi iz ovog perioda preživeli. Poštovaoci njegove umetnosti treba da ostave po strani priču o Sidu Baretu, tragičnom frontmenu grupe Pink Floyd, i da dozvole da ih inspiriše delo umetnika po imenu Rodžer Baret.
