Za nesvakidašnje nastupe Ondekoza bubnjara zaslužna je “Sogakuron” filozofija kojom se vode, a koja nalaže da su trčanje i muzika jedno jer odražavaju dramatičnost i energičnost života. Članovi Ondekoze zbog toga žive zajedno u podnožju planine Fudži i svakoga jutra trče po 10 kilometara, a maratoni često prethode i njihovim nastupima. Veliku medijsku pažnju izazvale su njihove turneje, organizovane u Kini i SAD-u, tokom kojih su bubnjari trčali od grada do grada, u nekim slučajevima čak izlazeći na binu direktno po završetku trke.
Ondekoza je nastala 1969. godine na japanskom ostrvu Sado, gde je osnivač Den Tagajasu okupio grupu mladih entuzijasta spremnih da slede njegove ideale. Posle toga, popularnost Ondekoze i taiko bubnjeva širila se po Japanu i ostatku sveta, zbog čega je ova grupa u velikoj meri zaslužna za postavljanje temelja za taiko kao scensku umetnost. Inače, tradicija taiko bubnjanja u Japanu seže sve do 8. veka, a Ondekoza su tradiciju i istoriju spojili s problemima modernog društva, u smislu isticanja jedinstva duhovnosti i materije i nužnosti čovekovog povratka prirodi s jedne, i otvorenosti prema uticajima i pozitivnosti onoga što povezanost sveta danas pruža, s druge strane. Članovi Ondekoze su u stalnoj potrazi za novim oblicima izražavanja korišćenjem taiko bubnjeva, svirajući do granice svojih fizičkih mogućnosti.
Tokom 2008. godine, Ondekoza grupa pokrenula je novi projekat nazvan “Muzika i ritmovi”, u okviru kojeg koristi niz izražajnih sredstava kako bi promovisala slobodu izražavanja i neograničene mogućnosti koje ona donosi. Instrumenti na kojima sviraju su tradicionalni japanski – nekoliko vrsta taiko bubnjeva (uključujući 400 kg težak veliki bubanj), shakuhachi (flauta of bambusa), i različite udaraljke i zvona.
