Ovogodišnji jubilarni 15. Beldocs donosi atraktivne muzičke dokumentarce koji publiku zbližavaju kroz ljubav prema muzici i vrhunskim filmovima. Beldocs već tradicionalno obraća posebnu pažnju na muzičke filmove, koji posetiocima ovog festivala pružaju jedinstveno uživanje u vrhunskoj muzici, dočarano uz pomoć inovativnog i autentičnog filmskog pristupa.
“Nik Kejv: Barem za to znam da je istina” (This Much I Know to Be True), je dokumentarni film Endrjua Dominika (Andrew Dominik), i na Beldocsu se prikazuje posle premijere na Berlinalu. U fokusu filma je kreativan i prijateljski odnos između Nika Kejva i njegovog dugogodišnjeg saradnika Vorena Elisa, dok oživljavaju pesme sa njihova poslednja dva studijska albuma – Ghosteen (Nick Cave & the Bad Seeds) i Carnage (Nick Cave & Warren Ellis). Dominikov emotivni i snažni dokumentarni film nam približava novu, optimističnu fazu u stvaralaštvu Nika Kejva. Međuprostor između pesama osvetljava kosmologiju i teme ove muzike, uz posete radionici gde Kejv stvara seriju skulptura koje prikazuju život đavola, zapravo portret života svih nas dok se krećemo od nevinosti ka iskustvu, usklađujemo se sa svetom i njegovim gubitkom, da bi se na kraju neminovno suočili sa sopstvenom smrtnošću.
“Rewind&Play” reditelja Alena Gomisa (Alain Gomis), koji će imati svoju regionalnu premijeru u okviru selekcije Meteors, je priča o američkom džez muzičaru i pijanisti Teloniusu Monku (Thelonious Monk), jednom od vodećih umetnika za razvoj modernog džeza u ranim četrdesetim godinama dvadesetog veka. Gomis nas svojim muzičkim dokumentarcem vraća u 1969. godinu prikazujući neemitovani, kontroverzni intervju Monka snimljen pred njegov nastup u Parizu. Rewind&Play kroz portret ovog velikog umetnika prikazuje zataškavanje njegove borbe protiv stereotipnih okvira, kao i mračno naličje medijske mašinerije u svoj njenoj surovosti.
“Italo Disko. Blistavi zvuk 80-ih” (Italo Disco. The Sparkling Sound of the 80s), nemačko-italijanski dokumentarni film, predstavlja svojevrstan umetnički vremeplov kroz muzički univerzum jedne ere. Reditelj Alesandro Melacini (Alessandro Melazzini) upotrebom dokumentarnog materijala, preciznim istraživanjem i osvetljavanjem vodećih ličnosti toga doba govori o Italo Disku, muzičko- sociološkom fenomenu nastalom u Italiji i potom razvijenom u Nemačkoj, koji je prevazišao plesnu muziku i prožeo čitavo društvo. Melacinijev film pred gledaoce donosi vibraciju muzike u prostoru koji je istovremeno komercijalan i futuristički – i preko arhivskih snimaka i razgovora sa umetnicima i istaknutim figurama iz epohe 80-ih godina– razotkriva iskričavi zvuk koji je tada naveo celu planetu da zapleše.
“Enio Morikone” (Ennio), oskarovca Đuzepe Tornatorea (Giuseppe Tornatore), je dokumentarni film posvećen nedavno preminulom dirigentu i kompozitoru, autoru najznačajnije filmske muzike, čiji rani opus obuhvata simfonijsku i kamernu muziku. Film kroz arhivske snimke i intervjue koje je Tornatore napravio sa Morikoneovim saradnicima, sve samim velikanima svetske kinematografije, među kojima su Oliver Stoun (Oliver Stone), Kventin Tarantino (Quentin Tarantino), Paolo i Vitorio Tavijani (Paolo Taviani, Vittorio Taviani) i Bernadro Bertoluči (Bernardo Bertolucci), prikazuje umetnički put ovog magičnog muzičara. U Tornatoreovom filmu Morikone nije samo transcendentalni, božanski stvaralac ogromnog talenta, nego i ličnost koju je krasila istinska ljudskost.
Jubilarni 15. Međunarodni festival dokumentarnog filma Beldocs 2022, koji će biti održan od 11. do 18. maja na sedam lokacija u Beogradu, predstaviće premijerno u našoj zemlji više od 100 dokumentarnih filmova u 12 programskih celina. Karte su u prodaji online, putem sajta beldocs.rs.
