The Alan Parsons Project je jedan od onih bendova koji postoje godinama ali da ih mi nismo ni svesni, a čuli smo ih. Njihov instrumental “Sirius” je osnova NBA igara, a bez sumnje su vam poznate i melodije kao “Eye in the Sky” ili “Don’t Answer Me” koje se vrte po tržnim centrima.
Da i ne spominjemo samog Parsona lično koji je, pre nego je oformio svoj bend, radio kao inženjer na najvećim rock albumima ikada – The Beatles “Abbey Road” i “Let it Be” kao i Pink Floyd “Dark Side of the Moon”. Ovakvi projekti opravdavaju pogled u spisak projekata koje je radio Alan Parson, a najbolje je krenuti od debitantskog albuma iz 1976, “Tales of Mystery and Imagination”.
Većina APP radova je uokvirena kao konceptualni albumi objedinjeni oko jasne, opšte teme, bez obzira da li je to kocka, kocka i zavisnost iz 1980. i albuma “The Turn of a Friendly Card” ili na način iz 1987. sa “Gaudi acts” kao vrsta muzičke biografije poznatog katalonskog arhitekte. “Tales of Mystery and Imagination” je muzička adaptacija nekih najpoznatijih poema i priča Edgara Alan Poa, sa numerama kao “The Raven”, “The Tell-Tale Heart” i “The Cask of Amontillado.”
Muzički pristup u “Tales” je toliko raznolik i raznovrstan kao i same priče koje je Po pisao, i predstavljaju dugu listu umetnika koji su doprineli ovom albumu. Pored glavnih umetnika na albumu, Parsonsa i Erika Vulfsona, “Tales” beleži i imena kao što je kompozitor Endrju Pauel, gitarista Jan Birnson, pevač/glumac Leonard Vajting (1968. Romeo & Juliet), vokalista Artur Braun, Džon Majls, Džek Haris i Teri Silvester i komletna postavka Ambrosia i Pilot. To je stvarno spisak progresivnih rokera iz sedamdesetih. remaster iz 1987. čak sadrži i naracije od ikone kakav je Orson Vels.
Kritičari su skloni tome da odbace “Tales” jer misle da nije moguće prikazati nedvosmislen kvalitet Poovog pisanja. Ignorišući činjenicu da je horor težak žanr za iskazivanje kroz muziku, treba napomenuti da horor ovde nikada i nije bio cillj. U skladu sa svojim naslovom, “Tales of Mystery and Imagination” je više delo koje slavi Poovu imaginaciju i neverovatan rad koji je iznedrio dok se borio sa svojim ličnim demonima. To se najbolje reflektuje u sanjalačkoj, finalnoj numeri “To One in Paradise,” koja oslikava Poov kratak i tragičan život.
Fanovi Casual Project možda nisu svesni da čak postoji i nastavak originalnog albuma. Nakon što su se Parsons i Volfson razišli kasnih osamdesetih, Volfsonov rad je skrenuno u više bioskopski inspirisanom pravcu, i kulminirao je 2003. sa “Po: More Tales of Mystery and Imagination”. Zvanično je taj album dosta drugačiji od svog prethodnika, i možda ima malo istančaniji zvuk. Ipak, u pitanju je fantastično i fascinantno delo, i jedno od direktnijih pokušaja da se ispriča priča o Poovom životu kroz muziku. Nekadašnji vođa Jesus Christ Superstar, Stiv Balsamo je glumio Poa, a kulminacija je dostignuta u završnoj numeri “Immortal”.
Ukoliko ste fan ovog pisca, dugujete sebi da bar čujete originalne “Tales of Mystery and Imagination”. Možda vam se toliko dopadne da se ponovo oduševite ovim piscem.
HL/Izvor: adria.ign.com
They are the best!