Kinki Fridman, ekscentrični country kantautor čija su ga razmišljanja, romani, epigrami i donkihotovska kampanja za guvernera učinili “narodnim herojem”, preminuo je u 79. godini u svom domu u Teksasu.
“Kinki Fridman prešao je dugu na svom voljenom Echo Hillu okružen porodicom i prijateljima”, stoji u izjavi na X-u kojom se objavljuje njegova smrt.
“Kinkster je pretrpeo ogromnu bol i nezamisliv gubitak poslednjih godina, ali nikada nije izgubio svoj borbeni duh i oštroumnost. Kinki će živeti dok se čitaju njegove knjige i pevaju njegove pesme”.
Kinky Friedman stepped on a rainbow at his beloved Echo Hill surrounded by family & friends. Kinkster endured tremendous pain & unthinkable loss in recent years but he never lost his fighting spirit and quick wit. Kinky will live on as his books are read and his songs are sung. pic.twitter.com/sIXnoglSby
— Kinky Friedman (@FriedmanKinky) June 27, 2024
Fridmanov neobičan magnetizam i “neustrašiva teksaška drskost”, kako je to jednom opisao njegov prijatelj Taj Mahal, u svojim tekstovima, govorima, pesmama i intervjuima, učvrstili su ga kao medijskog miljenika i tekstopisca koji se sprijateljio s nekoliko predsednika (Džordž V. Buš, Bil Klinton) i smatrao je Boba Dilana i Vilija Nelsona svojim najbližim prijateljima. Godine 2006. Fridman je vodio dugotrajnu i duhovitu kampanju za guvernera Teksasa, uspevši da osvoji 12 posto glasova.
– Razradio sam svoju poslednju volju i testament – rekao je Fridman 2014., u jednoj od svojih omiljenih fraza. “Kad umrem, biću kremiran, a pepeo će se prosuti u kosu Rika Perija”
Fridmanov najpoznatiji album, “Sold American” iz 1973., etablirao je jevrejskog country pevača rođenog u Čikagu kao otpadnika spremnog da testira barijere, čak i među odmetničkom country publikom Nelsona i Wajlona Dženingsa koji su bili njegovi savremenici u country muzici.
Nakon što niz kultnih albuma nije uspeo komercijalno da iskoristi, Fridman je promienio brzinu i započeo uspešnu karijeru romanopisca i, naposletku, kolumniste u Texas Monthlyju, gde je njegova teksaška kolumna upoznala čitatelje širom zemlje s njegovom mračnom duhovitošću i slapstick patosom.
Posle njegove smrti, Fridmanova zadužbiuna objavila je deo iz jedne od njegovih kolumni iz 1993. o njegovoj celoživotnoj posvećenosti životinjama:
“Kažu da kad umreš i odeš u raj, svi psi i mačke koje si imao u životu dolaze ti trčeći u susret”.
