Bubnjar Dragoljub Đuričić (68) preminuo je danas u bonici “Dragiša Mišović” u Beogradu, od posledica korona virusa, saznaju Novosti.
Čuvani muzičar koji je svirao u grupama “Leb i sol”, “Kerber”, sa Đorđem Balaševićem i Zdravkom Čolićem kao i sa drugim poznatim izvođačima, je mesec dana bolovao od opakog virusa, a hospitalizovan je 24. februara. Njemu se stanje pre pet dana poboljšalo i bio je skinut sa respiratora, ali nažalost, danas je izgubio bitku sa bolešću.
Dragoljub Đuričić je rođen 1953. godine na Cetinju.
Početkom 70-tih godina u Herceg Novom sa svojim školskim drugovima osniva prvu grupu pod imenom The End, zatim grupu Krune, da bi ’72. se priključio već poznatoj grupi Exodus. Krajem ’72. godine osniva svoju grupu Veritas i vrlo brzo postaju poznati. 1975. godine se seli u Beograd u želji za daljim napredovanjem. Priključuje se grupi Ribelli sa kojom nastupa po čitavoj SFRJ prateći gotovo sve popularne pevače pop i rock muzike tog vremena. 1977. godine nastupa u grupi Mama-Coco na čelu sa Vladom Nikodijevićem i pevačem Dadom Topićem. 1978. godine grupa Mama-Coco prati Zdravka Čolića na do tada a i posle najvećoj turneji po SFRJ koja se zvala “Putujući zemljotres”. Tada se snima i prvi muzički film tadašnje Jugoslavije “Putujući zemljotres”.
Krajem ’70-ih i početkom ’80-ih godina, Đuričić je svirao u dva poznata benda: prvo u YU grupi (2 godine), a zatim u Leb i Sol” (6 godina). 1987. godine prelazi u hard rock grupu Kerber (3 godine), nakon čega se ponovo vratio u Leb i Sol.
[infobox title=’Život je ritam…’]
“Muzika je bazirana na ritmu, život je baziran na njemu. Ako srce ne otkuca tri puta u ritmu, četvrti put neće ni otkucati.” D. Đuričić[/infobox]
U međuvremenu je sarađivao sa velikim brojem različitih – od svetski najpoznatijih do alternativnih umetnika. Snimio 70-tak albuma, što kao studijski muzičar, što kao član grupa u kojima je svirao. U karijeri je odsvirao vise od 6.000 koncerata na svim kontinentima sem Antarktika. Od 1997. godine vođa je orkestra koji prati najpopularnijeg pevača na balkanu Zdravka Čolića. Njegov prepoznatljivi način sviranja u kome uvek postoji balans između emocija i tehnike učinio ga je izuzetno poštovanim, dok je njegova komunikativna priroda doprinela da on postane jedan od najpopularnijih jugoslovenskih muzičara uopšte. Đuričić je jedan od retkih koji je prekršio pravilo da bubnjari nemaju svoj “opis radnog zadatka”, već je bubnjeve izbacio u prvi plan i ubacio ih u grupu vodećih solističkih instrumenata.
Možda najbolje o njemu i muzici koju izvodi govori članak koji je izašao u britanskom časopisu Independent:
“Although a powerful and accomplished rock drummer, Dragoljub Djuricic specialized in thumping out rolling, irregular beat on the toms in a way reminiscent of Edward Vesala.”
Independent, 1995.
