Jedan od najznačajnijih filmskih i TV montažera, Andrija Zafranović, preminuo je danas u 72. godini, javljaju beogradski mediji.
Zafranović je radio na nekim od najvećih ostvarenja jugoslovenske i srpske kinematografije, kao što su “Balkanski špijun“, “Otac na službenom putu”, “Dom za vešanje”, “Karaula” i mnogim drugim neprolaznim delima sedme umetnosti.
Filmski umetnik, rođeni brat reditelja Lordana Zafranovića, rođen je u Maslenici u Hrvatskoj, 15. avgusta 1949. godine.
Na katedri Filmske i TV montaže diplomirao je i magistrirao 1975. godine na Akademiji umetnosti u Pragu.
Tokom godina stekao je status jednog od najvećih filmskih i televizijskih montažera, a radio je i kao dramaturg.
Bio je redovni profesor i šef katedre na Fakultetu dramskih umetnosti, a od 2009. i redovni profesor FAMU u Pragu.
Radio je na mnogim filmovima i TV dramama i sarađivao sa velikim brojem reditelja.
U njegovom opusu su se našli i kultni filmovi – “Čudo neviđeno”, “Arizona drim”, “Kraljevski voz”, “Večernja zvona”, “Haloa praznik kurvi”, “Čaruga”,”Džozefin”, “Jaguarov skok”, “Oktoberfest”, “Enklava”, “Ustav Republike Hrvatske”, “Bićemo prvaci sveta”, “Kralj Petar Prvi”, i još uvek aktuelan film – “Ime naroda” (2020) Darka Bajića.
Za svoje stvaralaštvo nagrađen je sa tri Zlatne arene za montažu na filmskom festivalu u Puli i to za filmove: “Kraljevski voz” (1981), “Balkanski špijun” (1984) i “Večernja zvona” (1986).
Dobitnik je i nagrada za najbolju montažu na Filmskom festivalu u Sopotu, nosilac je priznanja Fipresci, nagrađen je na Filmskom festivalu jugoistočne Evrope u Parizu i dobitnik nagrade za životno delo filmskog festivala “Sinematik”.
Osim filmova, radio je i na TV dramama – “Ljubav u jedanaestoj”, “Zovem se Eli”, “Svinjski otac”, “Čovek koji je pojeo vuka” i druge.
Nemački filmski časopis “Kino-film” šnit proglasio ga je najboljim evropskim montažerom 2017. godine.
HL/Izvor: Tanjug
