“Putopisi” obuhvataju tekstove koje je Stanislav Krakov sastavlјao putujući po Evropi, Sredozemlјu i Severnoj Africi, objavlјivane u časopisu Vreme i brojnim drugim međuratnim dnevnim i nedelјnim novinama od 1924. do 1931. godine.
Stručnjaci koji su proučavali ovu rukopisnu građu smeštaju je u sam vrh srpske putopisne proze, uz slična dela Miloša Crnjanskog, Rastka Petrovića i Stanislava Vinavera.
Kao samosvojan intelektualac širokog obrazovanja, Krakov u svojim tekstovima koristi raznovrsnu i po mnogo čemu unikatnu građu, na koju se može računati kao na značajan izvor književne i nacionalne istorije i istorije umetnosti (u njima je obilјe informacija značajnih za arheologiju, arhitekturu, političke prilike).
Ne očarava u ovim putopisima samo ono što autor vidi (a malo ko u svom veku vidi toliko) nego i ono kako vidi i predočava, uplićući literarne i mitološke reminiscencije, biografije značajnih lјudi, tradiciju i istoriju mesta kroz koja putuje.
Krakovlјev opus pripada onoj velikoj grupi dela koja su sve do devedesetih godina prošlog veka, kao “emigrantska građa” bila smeštena po kutijama i ormarima Narodne biblioteke Srbije (u posebnoj kutiji, kao dragocenost, čuvan je i deo rukopisa Stanislava Krakova), sklonjena od očiju javnosti.
Tek devedesetih godina se pristupilo bibliotečkoj obradi te građe i njenom spuštanju u knjižni fond, i ponovnom objavlјivanju njegovih dela (romana “Kroz buru” i “Krila” iz 1921, odnosno 1922. i knjige novela “Crveni Pjero i druge novele”).
