Broj legendarnih scena u istoriji kinomatografije može da ispuni udžbenike ispisane na stotinama stranica. Bez sumnje, većina nas videla je dovoljno ovih scena da poznaje osnovnu “gramatiku” igranog filma i da prepozna mnoštvo replika, ali i kompozicija.
Vizuelne i narativne aluzije mogu da “skoče” na nas, ali muzika ima tendenciju da deluje na dosta suptilniji način, izazivajući emotivne reakcije bez angažovanja posebnih delova našeg mozga. Jedna od omiljenih melodija režisera, koja se može čuti u pregršt filmskih ostvarenja, je deo iz “Dies Irae”, gregorijanskog rekvijema iz 13. veka koji se pripisuje Tomasu da Kelanu. Himna opisuje Sudnji dan, poslednju trubu koja poziva duše pred prestolje Božje, odakle će dobri da budu spašeni, a zli proterani u večni plamen.
Naravno, većina ove note zna iz kultne scene u filmu “Amadeus” gde Mocart komponuje “Dies Irae” za svoj Rekvijem. Jednom kada čujete čarobno zloslutni niz nota, odmah ćete pomisliti na muziku kompozitorke Vendi Karlos iz “Paklene pomorandže” i “Isijavanja”.
Ali da li ste primetili ove četiri note i u Diznijevom animiranom filmu “Kralj lavova”, filmu “Ratovi zvezda – epizoda IV: Nova nada” ili filmu “Divan život” iz 1946. godine? A tu su i “Hari Poter i Dvorana tajni”, “Bliski susret treće vrste”, kao i “Sam u kući”. “Dies Irae” sastavni je deo filmova skoro od kad oni postoje, odnosno od prvog zvučnog filma iz 1927. godine, a sve zbog efekta koji stvara i pojačava osećaj straha.
HL/Izvor: Nacionalna geografija
