Do tada potpuno nepoznati crnogorski muzičar s beogradskom adresom, Antonije Pušić, pojavio se doslovno niotkuda s albumom “O tugo jesenja”, koji je 6. 5. 1988. objavio PGP RTB.
Na omotu ploče dominirao je lik pevača s nizom ispisanih reči “Rambo Amadeus”, što je bio njegov scenski pseudonim. Deo muzičke javnosti bio je šokiran, ali bilo je i onih koji su prepoznali rađanje ramboovskog “muzičkog razbijača” klišea, komercijalne estradizacije scene, pa i stereotipa ili sterilnosti koja je počela da vlada u rocku.
Muzički mish mash electronike, funka, soula, rapa i rocka kao i duhovito-ironično-satirični tekstovi predstavljali su parodiju aktualne muzičke scene, kao “Fala ti majko” (sa citatom gitarskog riffa “Smoke on the Water” Deep Purplea) koja nije štedela ni neke tadašnje rock ikone, Boru Čorbu, Gorana Bregovića, Buldožer i Disciplinu kičme. Netipične priče pesama “Vanzemaljac”, “Životinjo mikroskopska”, “Pilot babo”, “Manijak” i “Rambo Amadeus” nisu, istina, u vreme objavljivanja albuma dobile odgovarajuću valorizaciju, ali kada se pojave naredna izdanja Ramba Amadeusa i najširoj rokerskoj publici je postalo jasno “šta je pisac hteo da kaže”.
Ostalo je, kako se to kaže, istorija…
